Reseña del libro "as cidades invisibles (en Gallego)"
como fixera coa súa triloxía os nosos antepasados, italo calvino xoga en as cidades invisibles a redefinir os mitos, neste caso do emperador mongol kublai khan e o mercader veneciano marco polo, aínda que a empresa ten aquí ben máis calado. non parte calvino do libro das marabillas do propio polo, nin da realidade histórica do século xiii en que viviron estes personaxes. ó xeito do noso cunqueiro, os anacronismos deseñan un tempo imaxinario, indeterminado; o mundo da fábula contemporánea. neste universo abstracto transcorre unha conversa entre o emperador e o mercader, na que este lle describe a aquel as cidades do seu imperio. cidades, todas elas con nome de muller, presentadas como metáforas da sociedade e mesmo da existencia, e observadas cun humanismo por veces irónico. coma o fresco que adorna o palazzo comunale de siena existe unha simetría sutil entre o bo e o mal goberno, entre a cidade xusta e a inxusta da que fala calvino.
en palabras de miguel-anxo murado, o traductor para o galego desta edición e autor do prólogo, “a sociedade, pero tamén a linguaxe e a imposibilidade de expresar a realidade por medio das palabras, son as grandes protagonistas deste libro escrito con tanto preciosismo lingüístico. as conversas entre kublai e polo están cheas de referencias á necesidade de imaxinar ou evocar antes que á posibilidade de describir. así xorde outro dos elementos claves do libro: a memoria. a memoria como único patrimonio verdadeiro do ser humano. un é o que pode lembrar. esa é toda a bagaxe de marco polo, un humilde estranxeiro, perante do khan, que sen embargo nada posúe porque descoñece o seu propio imperio. non se pode ter o que non se sabe”. este libro fermoso, considerado por algúns a creación máis lograda de calvino, abriu en 1998 a nova liña de traduccións que xerais ven ofrecendo dentro da súa colección “narrativa”.
